دستگاه هاورس

عبارت دستگاه هاورس مربوط به ترتیب ساختار‌های استوانه‌ای شکلی است که در استخوان‌های متراکم قرار دارند و استئون نامیده می‌شوند. این مقاله به شما برای درک ساختار و کارکرد این دستگاه کمک خواهد کرد.
دستگاه هاورس برگرفته از نام فیزیکدان انگلیسی کلاپتن هاورس است که به خاطر تحقیق اولیه درباره تجزیه و تحلیل ساختار میکروسکوپی استخوان‌ها و مفصل‌ها شناخته شده است. استئوبلاست‌ سلولی است که از چندین لایه از ماده ماتریس استخوان را ترشح می‌کند که استئوئید نامیده می‌شود. استئوئید متشکل از کلاژن و موکو‌پلی‌ساکارید است. بعد از تشکیل لایه‌های استئوئید، نمک‌های غیر ارگانیک در این لایه‌ها ته نشین می‌شوند و به این ترتیب استخوان را تشکیل می‌دهند. استئوبلاست‌ها سپس تبدیل به سلول‌های استخوانی بالغی می‌شوند که استئوسیت نامیده می‌شوند. استئوسیت‌ها در داخل ماتریس استخوان جای می‌گیرند و به حفظ ساختار استخوان کمک می‌کنند. استئوکلاست‌ها سلول‌هایی هستند که به تجزیه استخوان کمک می‌کنند که بعد از آن استئوبلاست‌ها به تشکیل استخوان کمک می‌کنند. این فرآیند به حفظ سطح کلسیم کمک می‌کند. استخوان متراکم و اسفنجی دو نوع استخوان در بدن انسان هستند. استخوان متراکم 80 درصد استخوان‌های بدن را تشکیل می‌دهد و نوع دوم 20 درصد باقی مانده را به خود اختصاص می‌دهد. استخوان‌های متراکم قسمت خارجی سخت استخوان‌ها را تشکیل می‌دهند درحالیکه استخوان‌های اسفنجی چندین منفذ دارند که با اعصاب و رگ‌های خونی پر شده‌اند. تنها استخوان‌های متراکم دارای استئون به عنوان واحد ساختاری پایه خود هستند; استخوان‌های اسفنجی فاقد استئون هستند. به استثناء استخوان‌های کاسه زانو، مچ و قوزک پا بقیه استخوان‌های پا استخوان‌های بلند هستند. آن‌ها استخوان‌های بلند نامیده می‌شوند چون، طول آن‌ها از عرض آن‌ها بیشتر است. آن‌ها از یک محور و دو انتها تشکیل شده‌اند.
استخوان‌های بلند از قسمت‌های زیر تشکیل شده‌اند:
دیافیز
اپیفیز
اپیفیزال/صفحه رشد
خط اپیفیزال
پریوستئوم
اندوستئوم
دیافیز قسمتی است که محور طولی استخوان را شکل می‌دهد و اپیفیز مربوط به قسمت انتهای استخوان است. قسمت‌های انتهای استخوان با لایه نازکی از استخوان متراکم پوشانده شده‌اند. قسمت‌های انتهای استخوان عریض‌تر از محور استخوان هستند. در محل اتصال دیافیز و اپیفیز غضروف هیالن قرار دارد. با ادامه رشد، غضروف کلسیفیه می‌شود تا بافت استخوان جدیدی تشکیل دهد. این ترتیب اجازه می‌دهد استخوان‌ها طولانی‌تر شوند. پریوستئوم غشای رشته‌دار دو لایه بافتی متصل کننده است که سطح بیرونی استخوان را پوشش می‌دهد. حفره‌های مدولا درونی استخوان‌های بلند توسط بافت متصل کننده‌ای که اندوستئوم نامیده می‌شود پوشانده شده‌اند. آن کانا‌ل‌هایی که از استخوان متراکم عبور می‌کنند را پوشش می‌دهد.
باید اشاره کرد که استئوسیت‌ها سلول‌های زنده هستند. به همین خاطر است که آن‌ها به مواد مغذی نیاز دارند. استئون شامل چندین کانال است که دفع مواد زائد و همچنین تأمین مواد مغذی را تسهیل می‌کنند. این کانال‌ها همچنین به متصل ماندن سلول‌ها کمک می‌کنند. بنابراین، کارکرد اصلی این دستگاه تسهیل تأمین اکسیژن و همچنین مواد مغذی به سلول‌های استخوانی است. کانال مرکزی مسئول تأمین عصبی و همچنین تأمین عرقی به استخوان است.
دستگاه هاورس
کانال‌های هاورس در مرکز واقع شده‌اند. رگ‌های خونی کوچکی که در کاانال مرکزی قرار دارند کارکرد تأمین خون به استئوسیت‌ها را انجام می‌دهند. کانال مرکزی همچنین حاوی رشته‌های عصبی است. این کانال‌ها توسط کانال‌های ولکمن به همدیگر متصل می‌شوند که رگ‌های عرضی هستند که عمود بر محور بلند قرار دارند. کانال‌های ولکمن همچنین رگ‌های خونی موجود در کانال‌های هاورس مرکزی را به پریوستئوم متصل می‌کنند. کانال هاورس توسط ساختارهای زیر احاطه شده است:
تیغه‌های استخوانی حلقه‌های متحدالمرکز ماتریس استخوان هستند. نمک‌های معدنی و رشته‌های کلاژن سبب استحکام ماتریس می‌شوند. رشته‌های کلاژن در تیغه‌های استخوانی در استئون در حالت موازی با یکدیگر قرار دارند. این ترتیب نیز سبب استحکام استئون می‌شود. وجود نمک‌های معدنی مانند کلسیم و فسفات‌ها در ماتریس است که استخوان را سخت می‌کند درحالیکه رشته‌های کلاژن به ماتریس استحکام می‌بخشند.
• بین تیغه‌های استخوانی فضاهای کوچکی وجود دارند. استئوسیت‌ها بین این فضاهای کوچک قرار دارند.
• کانال‌های ریزی وجود دارند که مواد مغذی به استئوسیت‌ها از طریق این کانال ها تأمین می‌شوند. مواد زائد نیز از طریق همین کانال‌ها استئوسیت‌ها را ترک می‌کنند.
• باقی مانده‌ تیغه‌های استخوانی متحدالمرکز قبلی را می‌توان بین استئون‌ها پیدا کرد.
در پایان، دستگاه هاورس یا استئون‌ها نقش حیاتی ایفا می‌کنند چون، تأمین خون اکسیژن‌دار و مواد مغذی به استخوان‌ها را تسهیل می‌کنند. به علاوه شبکه کانالی نیز عبور مواد بین رگ‌های خونی و سلول‌های استخوانی را تسهیل می‌کند.